Mijn middelbareschooltijd was niet altijd even makkelijk. Ik vond het erg lastig om te concentreren en mij te focussen in de lessen. We hadden soms wel negen verschillende vakken op een dag. Daarna kwam ik erg moe thuis en had ik geen zin meer om veel huiswerk te maken. Omdat ik geen motivatie kon vinden om te leren voor sommige vakken, ben ik in mijn derde schooljaar blijven zitten. Ik baalde hier enorm van. Al mijn vrienden ging naar de volgende klas en ik moest het hele jaar over doen. Na een tijdje ben ik gestart met huiswerkbegeleiding te nemen. Dit heeft mij enorm geholpen om meer tijd te besteden aan schoolwerk. Hierdoor heb ik gelukkig mijn diploma behaald. Maar ik was wel even klaar met al dat leren en huiswerk.
Een tussenjaar
Ik besloot om een tussenjaar te nemen. Na veel pogingen om mijn ouders te overtuigen is dit gelukkig gelukt en vonden zij dit ook goed. De eerste helft van mijn tussenjaar heb ik ongeveer zeven maanden gewerkt. Ik werkte bij een restaurant aan het einde van mijn straat. Ik begon daar om te helpen met serveren. Later mocht ik zelfs achter de bar staan en helpen in de keuken. Ik vond dit erg leuk, maar toch ook een beetje saai zonder leeftijdsgenoten. Toen er een einde kwam aan deze werkperiode had ik genoeg geld gespaard om te gaan reizen. Ik zou in mijn eentje naar midden Amerika gaan. Ik had hier enorm veel zin in en was al vroegtijdig met de voorbereidingen begonnen.
Het zelfgemaakte plakboek
Na een aantal weken alleen gereisd te hebben kwam ik Tiril tegen in een hostel. Dit was een meisje uit Noorwegen. Zij was al acht weken alleen op pad. Na wat lange gesprekken kwamen we erachter dat het heel goed klikte tussen ons. We besloten om onze reis samen te vervolgen. Dit was een van de gaafste ervaringen ooit. Ook had ik er een goede vriendin bij. Eind Juni had ik mijn vliegticket terug naar Nederland geboekt. Dus moest ik weer afscheid nemen van mijn nieuwe reismaatje. Eenmaal in Nederland besloot ik om een fotoboek van onze reis te maken. Ik heb avonden lang zelf foto’s in een plakboek zitten plakken. Ik was zo trots op het eindresultaat dat ik besloot het naar haar op te sturen. Natuurlijk zorgde ik ervoor dat het plakboek ingepakt was in goed verpakkingsmateriaalvoordat ik het op de post deed. Een paar dagen later werd ik gebeld, het was Tiril. Ze was ontzettend blij om dit mooie boek te zien waar alle herinneringen van onze reis in waren geplakt.
