Er is een goede vriendin van mij waar ik heel graag een blog aan wil wijden. Ze is een mooie vrouw, altijd al geweest. Ze heeft heel veel kwaliteiten. Ze is slim, lief en grappig. Ook is ze heel oprecht. Zo zegt ze altijd waar het op staat, maar nooit op een vervelende manier. Dat is echt een gave, vind ik. En ze zegt altijd eerlijk hoe het met haar gaat. Ze heeft namelijk niet veel op met vragen hoe het is en dan eigenlijk altijd een positief antwoord verwachten. Dus als ze iets vervelends heeft meegemaakt, zal ze daarover vertellen. Laatst waren we aan het winkelen en ze kon maar niets leuks vinden. Soms heb je dat. Ik heb dat ook weleens. Dan is niets wat je ziet hangen leuk genoeg en daar kan je geïrriteerd van raken, omdat je wel uren aan het rondbangeren bent. Pashokje in, pashokje uit en je hangt alles wat je gepast hebt weer terug aan de rekken. Weer niets gevonden. We besloten een leuke plek op te zoeken om te lunchen. Ook toen wist ze niet wat ze moest bestellen, dus besloten we maar even te beginnen met thee en later weer naar de kaart te kijken. We spraken over wat voor jurk ze zocht en dat het zo jammer was dat we die niet konden vinden.
Het verhaal
Mijn vriendin vertelde dat ze sinds de geboorte van haar kinderen niet meer de extra kilo’s kwijtraakte die ze was aangekomen tijdens de zwangerschappen. Ik had dat natuurlijk wel gezien, maar ze was er niet minder leuk of mooi door. Maar ik kon me wel voorstellen dat ze zich ongemakkelijk voelde. Ze moest wennen aan haar nieuwe lichaam en ze vond dat het soort kleren dat ze vroeger kocht, haar niet meer goed stonden. Die pashokjes waren vaak ook horror door het verkeerde licht waardoor je elk putje zag en soms krijg je die gordijnen niet eens goed dicht. Niet iets om blij van te worden. Ik herkende dat en beaamde het. Ik vertelde dat ik daardoor vaak toch iets online bestel. Ze zei dat ze dat ook wel deed, maar toch vaak het gekochte weer terugstuurde. Het had ermee te maken dat ze eigenlijk niet goed wist wat haar nu goed stond en waar ze dat kon kopen. Dus droeg ze maar alledaagse outfits die vaak te wijd zaten en dus eigenlijk niet goed zaten. Ze had ook wel verwacht dat die extra kilo’s uiteindelijk toch weer zouden verdwijnen. Maar het lukte niet en het moment was blijkbaar gekomen om te accepteren dat dit het lichaam was waar ze het voortaan mee moest doen. Ze zuchtte diep.
Peptalk
Hoewel ik vreesde dat ze me niet zou geloven, zei ik tegen haar dat ze nog steeds mooi was. Dat er echt wel plekken waren waar ze mooie kleren hadden die haar zouden staan. Dat het me bij een collega van mij met een maatje meer altijd opvalt hoe goed ze eruit ziet. Als je iets aan hebt dat je goed staat, voel je je goed over jezelf. Zo belangrijk kunnen kleren zijn. Inmiddels hadden we zin gekregen iets te eten en bestelden een broodje. We besloten daarna naar haar huis te gaan en samen haar klerenkast in te duiken om te kijken naar de kleren en kleuren waar ze normaal gesproken blij van werd. Vervolgens zijn we op internet gaan zoeken naar grote maten jurken. Al snel vonden we een mooie, rode wikkeljurk met een V-hals. Ik zei dat ik haar die cadeau wilden doen. Aangezien mijn vriendin een behoorlijk grote spatader heeft overgehouden aan haar laatste zwangerschap, die over haar hele rechterbeen loopt, hebben we er ook een legging grote maat bij gekocht. We hebben elkaar omhelst en eenmaal thuis appte ze me dat ze nog wat andere outfits had gekocht. Later die week stuurde ze me een foto van haar in haar nieuwe rode jurk. Ze had lippenstift opgedaan en zag er als een plaatje uit. Zoek, en gij zult vinden!
