Mijn vader is architect. Al vanaf mijn vierde levensjaar ontwerpt hij verschillende gebouwen voor projectontwikkelaars en private ondernemingen. Hij heeft altijd al de wens gehad om dit alleen te doen. Toen hij klaar was met zijn studie aan de toenmalige HTS, tegenwoordig bekend als de Haagse Hogeschool in Den Haag, besloot hij wat ervaring op te doen bij verschillende architectenbureaus. Hij deed dit niet omdat hij het werken in een bedrijfsstructuur zo geweldig vond. Zeker niet. Hij vertelde mij op een dag dat hij simpelweg wilde leren hoe de bureaus werkte zodat hij de technieken kon overnemen en later kon gebruiken om zijn eigen bureau op te richten: Kees architecten. Ondanks dat de naam impliceert dat hij met meerdere architecten aan de verschillende projecten werkte, deed hij alles alleen.
De start van Kees architecten
Op zijn vijfentwintigste startte hij het bureau. Dit was nu zo’n vijf jaar terug. In deze vijf jaar wist hij door middel van actief promotie zichzelf op de kaart te zetten. Hij begon met het bijwonen van borrels van projectontwikkelaars. Hier leerde hij contacten kennen die hij wist te overtuigen met behulp van zijn portfolio. Destijds bestond dit nog maar uit drie echt uitgevoerde projecten en de rest was allemaal uit zijn tijd van de Haagse Hogeschool. Hij heeft me verteld dat hij de sprong naar grote projecten pas wist te maken toen hij zevenentwintig was: een basisschool renovatie in Utrecht. Het project was behoorlijk groot en de opdrachtgever zocht een bureau met veel mankracht om het project op te pakken. Hij nodigde de opdrachtgever uit om langs te komen bij hem op het kantoor om te bewijzen hoe sterk Kees architecten wel niet was. Natuurlijk werkte hij destijds alleen. Om de opdrachtgever te overtuigen besloot hij al zijn vrienden in dezelfde ruimte te zetten en ze allemaal druk telefoons te laten opnemen. Het leek binnen no-time op een echt druk en groot architectenbureau. Kort daarna kreeg hij bericht van de opdrachtgever dat hij de baan toegewezen had gekregen.
De wasstraat
Ik wilde van hem en zijn succes leren. Dus besloot ik afgelopen zomer mee te helpen met zijn bureau. Ik begon met kleine taken, zoals de auto wassen. Pas na de zomer zouden we doorgaan met het echte werk. Het is hier dat ik een belangrijke les leerde. Hij had een shortlease zzp auto van een bedrijf in de buurt geleased, een Volkswagen Up. Toen ik het voertuig wilde wassen in de wasstraat was ik vergeten het ding op de handrem te zetten. Toen de eerste borstels contact maakte met het voertuig begon het traag naar achter te bewegen. Ik schrok me kapot! Hij leek tegen de dichte garagedeur van de wasstraat aan te komen. Gelukkig ging net alles goed. Hopelijk vertrouwt me vader mij na de zomer met nog belangrijkere taken toe.
